Emoties zijn geen ruis in ons leerproces, maar juist een krachtige motor. Wanneer we iets beleven dat emotioneel geladen is, activeert ons brein extra netwerken die betrokken zijn bij aandacht en geheugen. De amygdala, een klein gebiedje diep in de hersenen, speelt hierin een centrale rol. Dit hersengebied geeft als het ware een signaal aan de hippocampus – onze geheugenregisseur – dat de gebeurtenis belangrijk is. Daardoor wordt informatie sterker en langduriger opgeslagen.
Dat verklaart waarom je je vaak levendig herinnert waar je was tijdens een ingrijpende gebeurtenis, maar moeite hebt om neutrale feiten te onthouden. Emotie fungeert als een soort markeerpen voor je brein: het benadrukt wat de moeite waard is om te bewaren.
Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt dit. In een studie van Cahill en McGaugh (1995) kregen deelnemers emotioneel beladen en neutrale verhalen te horen. Dagen later herinnerden ze zich de emotionele details veel beter dan de neutrale. Dit effect zie je ook terug in het onderwijs en op de werkvloer: leerervaringen die gekoppeld zijn aan emotie – zoals enthousiasme, nieuwsgierigheid of zelfs spanning – blijven langer hangen en bevorderen diepere verwerking.
Praktisch gezien betekent dit dat leren niet alleen draait om herhaling en structuur, maar ook om het oproepen van gevoel. Een docent die een verhaal vertelt in plaats van droge feiten op dreunt, zorgt ervoor dat kennis beklijft. Ook voor jezelf kun je dit toepassen: verbind nieuwe informatie aan persoonlijke ervaringen of maak er een beeldend verhaal van.
Praktische tip: probeer bij het leren bewust emotie toe te voegen. Dat kan door stof te koppelen aan iets dat je belangrijk vindt, door het te visualiseren of door er nieuwsgierige vragen bij te stellen. Hoe meer gevoel je erin legt, hoe sneller en duurzamer je brein leert.
